Connect with us

Published

on

Η χαρά μου όταν ρούφηξα τον Τουρίστα και την Έξοδο Κινδύνου μετριάστηκε μόλις συνειδητοποίησα, πως το τρίτο βιβλίο του Olen Steinhauer δεν είχε ακόμα μεταφραστεί και κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πόλις. Ευτυχώς η κυρία Άλκηστις Τριμπέρη ολοκλήρωσε το μεταφραστικό της έργο (άθλος στα μάτια μου) και μας παρέδωσε προς ανάγνωση το τελευταίο μέρος μιας εξαιρετικά πυκνογραμμένης κατασκοπικής ιστορίας.

Καθώς είναι προφανείς οι ευρωπαϊκές περισσότερο παρά αμερικανικές συγγραφικές καταβολές του Steinhauer, το στοιχείο που κάνει κατά τη γνώμη μου ξεχωριστό το έργο του είναι η οικουμενικότητα. Χρησιμοποιεί το σπάνιο αφηγηματικό και μυθοπλαστικό του ταλέντο μπαίνοντας με ευκολία στα παπούτσια δύο Αμερικανών κατασκόπων, της Γερμανίδας “Σιδηράς Κυρίας” των ομοσπονδιακών υπηρεσιών και του Κινέζου γραφειοκράτη πράκτορα ενός απρόσωπου καθεστώτος. Γύρω τους κινούνται υποψιασμένοι και ανυποψίαστοι δευτεραγωνιστές σε ένα κυνηγητό που εξελίσσεται σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης. Η παγκοσμιοποίηση εξάλλου πρώτα εφαρμόστηκε από τις Μυστικές Υπηρεσίες, όπου στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν καλοί και κακοί παρά μόνο λιγότερο και περισσότερο αδίστακτοι εγκληματίες.

Είναι αναπόφευκτες οι συγκρίσεις με τον John Le Carre και αναμφίβολη η προσπάθεια και των δύο συγγραφέων να προσφέρουν χιλιάδες λέξεων που δεν επιτρέπουν στον αναγνώστη να αφαιρεθεί και να ξαναπιάσει με ευκολία το νήμα της αφήγησης. Όλη η προσοχή στο κείμενο απαιτείται και είναι a priori απαραίτητη.

Η μεγάλη διαφορά που και ο ίδιος ο Steinhauer υπερασπίζεται σθεναρά στο τελευταίο του επίμετρο είναι, πως δεν είναι απαραίτητη η κατασκοπική real life προϋπηρεσία για έναν συγγραφέα από τη Βαλτιμόρη, όταν η φαντασία και η έρευνα δεν έχουν όρια. Η τριλογία είναι αναντίρρητα must read για τους λάτρεις του είδους, αρκεί να εξασφαλιστούν οι βέλτιστες συνθήκες ανάγνωσης, που περισσότερο από άλλα βιβλία του είδους απαιτούνται.

Enjoy & thank me later!